Popularnie rozumiane kakao to odtłuszczony brązowy proszek dodawany do mleka, ciast lub składnik czekolady. Ta postać ziaren kakaowca jest zwykle zredukowana i wysoko przetworzona i nie pozwala poczuć pełnego bogactwa, jakie oferuje nam spreparowane w kakao ceremonialne ziarno kakaowca.
Kakao pochodzi z Ameryki Południowej z rejonu Ekwadoru. Do Ameryki Środkowej przywędrowało ono prawdopodobnie około XIX w. p.n.e., za sprawą Olmeków. Następnie od nich trafiło do Majów i Azteków, którzy bardzo wysoko je cenili i używali jako waluty (stąd nazwa „czarne złoto Majów”); niewolnik miał kosztować 100 ziaren. Nie było ono dostępne dla zwykłego ludu, tylko dla wojowników, arystokracji, króla i być może dla kupców. Aztekowie pili je w ozdobnych kielichach, jedynie podczas ważnych ceremonii.
Do Europy zostało ono przywiezione w XV lub XVI wieku przez Hernana Cortesa lub, jak podają inni, przez Krzysztofa Kolumba. Z Hiszpanii zostało rozprowadzone na cały kontynent. Cortes w listach do Europy podkreślać miał pobudzające działanie sporządzonego z ziaren kakaowca napoju, który dodawał żołnierzom energii w trakcie marszu.
Legenda aztecka głosi, że pierwsze drzewko kakaowca dał ludziom bóg Quetzalcoatl, (Upierzony Wąż). Sporządzany z niego napój miał być dostępny jedynie dla uprzywilejowanych. Za karę za udostępnienie ludziom tego boskiego pokarmu, pozostali bogowie wygnali Quetzalcoatla z raju, ten jednak zapowiedział swój powrót.
U Majów bogini Ixcacao, o ciele z owocu drzewa kakaowca, to bogini ziemi i płodności. Jej pozycja podkreśla rangę kobiet w zbieraniu plonów i zapewnieniu pokarmu ludowi. Była ona odpowiedzialna za dbanie o jego sytość i bezpieczeństwo i za odpędzenie głodu.
W kulturze Majów z Gwatemali oraz Jukatanu kakao od początku było świętym napojem. Używane było w trakcie obrzędów, jak i w codziennym życiu społecznym. Nieraz do „pokarmu bogów” dodawane były i inne rośliny wzmacniające jego działanie. Mogli je spożywać jedynie gracze w piłkę, szlachta, arystokracja oraz elita. Nadal stosowane jest w ceremoniach otwarcia serca. Towarzyszą im śpiewy, ogień, podziękowania dla ziemi, mężczyzn, kobiet, jak również prośby o obfite plony.
Kakao ceremonialne tworzone jest z obranych z łupin ziaren, które następnie są fermentowane, suszone i zazwyczaj wypalane. Końcowy produkt ma postać pasty zawierającej ok. 50% czystego tłuszczu i jest cierpki w smaku. Zachowuje on właściwości surowych ziaren, w przeciwieństwie do zwykłego kakao ze sklepu.
W ceremonialnym kakao znajdują się różne substancje wpływające na pracę ciała i umysłu. Dwie z najbardziej stymulujących to teobromina (1.5-2.5%) i kofeina (0.2-2%). Teobromina zwiększa diurezę, jednak nie działa tak silnie pobudzająco, jak kofeina, nie daje objawu drżenia rąk i niepokoju, a zarazem pobudza mięsień sercowy. Poszerza naczynia krwionośne w mózgu, w skórze, w sercu i w nerkach. Podnosi wydolność fizyczną oraz zdolność zapamiętywania. Rozkurcza mięśnie gładkie. Wspomaga wydalanie moczu, co powoduje ustępowanie obrzęków i zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Działa antydepresyjnie, wzmacnia odwagę i poziom gadatliwości. Wspomaga odchudzanie i ustępowanie cellulitu oraz rozstępów. W połączeniu z odpowiednimi ziołami jest dobrym środkiem odtruwającym. Kakao ceremonialne jest skoncentrowanym źródłem antyoksydantów – antocyjanów i katechinów. 100g kakao zawiera 1400 mg flawanoli i procyjanidyn. Chronią one przed wolnymi rodnikami, opóźniają starzenie się i przyspieszają regenerację komórek. Zapobiegają procesom zapalnym i zakrzepowym prowadzących do rozwoju miażdżycy, obniżają ciśnienie i poziom lipidów we krwi, uszczelniają naczynia krwionośne.
Jest ono również pokarmem najbardziej bogatym w magnez (192-420 na 100g). Pierwiastek ten działa antystresowo, jest składnikiem kości i zębów, zapobiega powstawaniu miażdżycy naczyń i kamicy nerkowej, obniża cholesterol, zmniejsza napięcie przedmiesiączkowe.
Zawiera ono tryptofan, który w organizmie jest przekształcany w serotoninę. Działa ona przeciwdepresyjnie, zwiększa ukrwienie mięsni szkieletowych i skóry, a także wrażliwość receptorów czuciowych, stymuluje perystaltykę jelita cienkiego, hamuje ruchy robaczkowe jelita grubego i skurcze żołądka, działa na żołądek, hamując wydzielanie soku i pobudzając produkcję śluzu.
Inne wartościowe dla człowieka składniki ceremonialnego kakao to: węglowodany, kwasy tłuszczowe jedno- i wielonienacysone oraz nasycone, wapń, witaminy A, C, E i z grupy B, retinol, selen, jod, żelazo, fosfor, potas, cynk, sód, miedź, chrom.
Już Majowie i Olmekowie używali kakao jako leku. Obniżano nim gorączkę, niwelowano zmęczenie i apatię, leczono przypadłości oddechowe i krążeniowe. Zbiór pism europejskich i środkowoamerykańskich z XI-XX wieku pokazuje ponad 100 leczniczych zastosowań kakao – m.in. anemię, spadek libido, dnę moczanową, gruźlicę, zaburzenia laktacji, zmęczenie. W medycynie i kosmetyce używano nie tylko ziaren, ale i masła kakaowego (czyli oleju z kory kakaowca), liści i kwiatów na podrażnienia skóry, oparzenia, itp., a w połączeniu z wywarem bawełny leczono nim zakażenia.
Henry Stub w monografii Indian Nectar wskazuje, iż żołnierze przebywający na Jamajce odżywiali się głównie pastą opartą na ziarnach kakao i cukrze i dzięki niej zachowywali siłę. Tubylcy także używali go jako suplementu lub – w czasach biedniejszych – podstawy pożywienia – bez uszczerbku na sile i zdrowiu.
Nie zapominajmy, że kakao jest jednym z najbardziej znanych afrodyzjaków. Prócz wprowadzenia w stan pewnego pobudzenia oraz zwiększenia witalności, pomaga ono uwolnić hormony szczęścia – endorfiny i dopaminy, co prowadzi do odczuwania euforii i błogostanu. Zaś fenyloalanina, zwana też czekoladową amfetaminą, wywołuje stan ekscytacji.
Powyższe właściwości fizyczne oraz duchowa tradycja stosowania kakao czynią je istotnym i popularnym obecnie środkiem (medycyną) stosowanym na ceremoniach. Zwykle odbywają się one w kręgu. Ceremonialne kakao jest wcześniej podgrzewane lub gotowane i zostaje spożyte w postaci gęstszego lub rzadszego napoju. Zazwyczaj dodaje się do niego szczyptę chilli, można też przyprawy – cynamon, kardamon, imbir – jak również miód, aczkolwiek w tradycji majańskiej jest mowa o tym, że gorzkie lekarstwo da sercu więcej słodyczy. W połączeniu z odpowiednią oprawą muzyczną, intencją i z uwagi na indywidualne właściwości, prowadzi ono do błogostanu, ekscytacji, chęci ekspresji i śpiewu lub też do głębokiej medytacji i wejścia w siebie, jak i do głębszego odczuwania przestrzeni serca. Kakao ceremonialne jest zrobione z ziaren – zatem koreluje z intencjami związanymi z sianiem i z dziękowaniem Matce Ziemi. Obrzędom często towarzyszy ogień. Właściwości kakao dodają sił do śpiewów i ewentualnej ekspresji ruchowej.
Czytaj więcej o Ceremonii Kakao
Kakao jest więc znakomitym darem od Ziemi i Niebios zarówno dlatego, że jest odżywczym i leczniczym pokarmem, jak i z racji bycia świętą medycyną przynoszącą radość, miłość i ekspresję.
W naszej ofercie posiadamy organiczne, surowe kakao z Peru. Organizujemy także ceremonie kakao, zapraszamy do kontaktu!
Zobacz najbliższe Ceremonie Kakao
Źródła:
http://www.czytelniamedyczna.pl/2633,waciwoci-przeciwutleniajce-kakao-w-zapobieganiu-chorobom-ukadu-krzenia.html
http://www.rozanski.ch/tryptophan.htm
http://luskiewnik.strefa.pl/biochemia/magnesium.htm
https://projektcacao.wordpress.com/
https://zw.lt/kultura-historia/przygoda-autentycznym-kakao/
https://instytutnoble.pl/kakao-ceremonialne/
https://rozanski.li/1664/theobrominum-cacao-i-diuretyna-diuretinum/
